Mag ik me even voorstellen!

Ik ben Zeehondje Lobke. Ondanks dat ik een grijs zeehondje ben had ik een goudbruine vacht toen ik gevonden werd. Op het eerste zicht was ik best gezond toen ik binnen kwam bij de zeehondenopvang. Toch ben ik heel blij dat ik daar een paar weekjes mocht logeren. Waarschijnlijk ben ik tussen de één en vier jaar oud. Mijn leeftijd is niet precies vast te stellen. Ik heb dan ook een bijzonder verhaal. 

Ik ben gevonden in de winkelstraat van Nieuwpoort op zaterdag 16 januari 2016. Daar was ik op de vlucht voor de storm. De plaatselijke brandweer heeft me van de straat gehaald, voor mijn veiligheid maar ook voor de mensen in de omgeving. Ze waren bang dat ik iemand zou bijten.  Mijn eerste nacht aan wal heb ik doorgebracht bij de vogelopvang. Dit vond ik niet zo’n fijne plek daar ik alleen werd gelaten in een kamertje zonder waterbak. Ik was dan ook heel blij dat ik de volgende dag naar de zeehonden opvang van het Sea Life Centre in Blankenberge mocht. En ik heb horen vertellen dat de mensen van de vogelopvang ook wel blij waren dat ik weer weg was. Naar het schijnt had ik er nogal een rommeltje van gemaakt ...

Hoewel ik klein genoeg was om een puppy te zijn was het goed te zien dat ik niet ‘net geboren’ was. De dierenverzorgers dachten dan ook eerst dat ik één jaartje oud was. In eerste instantie leek ik prima gezond, geen koorts, goede eetlust en ik kon ook prima van mij af bijten. Maar al snel bleek dat ik wel last had van longwormen. Dit komt veel voor bij wilde zeehondjes en het is fijn dat hier wat aan gedaan werd. Ook was wel opgevallen dat mijn vacht niet mooi grijs maar juist goudbruin was. Het bleek dat ik ook last had van luizen. En niet zomaar een paar maar wel duizenden. Deze waren dan ook de reden van mijn groei-achterstand en mijn bijzondere goudbruine vacht. Gelukkig hadden de verzorgers ook hier een middeltje tegen. 

Omdat ik verder niet ziek was ben ik niet lang bij Sea Life gebleven. Maar die drie weken goede verzorging hebben mij bevrijd van een heleboel parasieten. Ik ben in die korte tijd meer dan 20% gegroeid in lengte en gewicht en zoals je goed kunt zien op de foto’s van mijn vrijlating begon tegen het einde van mijn verblijf bij Sea Life ook mijn vacht langzaamaan de goede kleur en structuur aan te nemen. 

Op 6 februari 2016 mocht ik terug naar zee. Wat was ik blij dat ik naar huis kon. Zo snel als ik kon ging ik het water in en op zoek naar mijn vriendjes en vriendinnetjes om hen te vertellen van mijn avontuur bij de mensen. Ze geloven me vast niet. En mocht jij mij willen zoeken op een zandbank, zoek dan maar naar een mooi grijs grijs zeehondje dat vrolijk geniet van het mooie weer! Want daar ben ik dol op!!